قدرت یابی اسلام سیاسی در ترکیه و تأثیر آن بر روابط منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و ترکیه

منطقه خاورمیانه به دلیل اهمیت ژئوپلتیک برتر و به واسطه ی موقعیت استراتژیکی، ژئو اکونومیکی و وضعیت سیاسی حاکم بر آن عنصر مهم تأثیرگذار بر معادلات بین المللی محسوب می گردد. عنصر دیگری که بر اهمیت خاورمیانه افزوده و آن را به یکی از کانون های فرهنگی مهم تبدیل نموده است، وجود زادگاه های مختلف از جمله تمدن اسلامی در این منطقه است. در این راستا روابط دو کشور جمهوری اسلامی ایران و ترکیه به عنوان دو کشور اسلامی، دو همسایه و دو عضو مهم منطقه خاورمیانه، با توجه به منابع قدرت و توانمندی های (سخت افزاری و نرم افزاری) و نقش آفرینی آن ها در آینده خاورمیانه، همواره مورد توجه پژوهش گران علم روابط بین الملل و علوم سیاسی قرار داشته و تحولات داخلی هر یک از دو کشور دارای اهمیتی ویژه برای تصمیم سازان سیاست خارجی کشور دیگر بوده است. قدرت یابی اسلام گرایان در ترکیه نمونه ای از این تحولات است که باعث ایجاد تغییراتی در سیاست های داخلی، منطقه ای و بین المللی این کشور شده است. مقارن با روی کار آمدن حزب میانه رو و اسلام گرای عدالت و توسعه (2010-2002) در این کشور ، وجه غالب رویکرد های عملیاتی سیاست خارجی ترکیه نگاه به مناطق پیرامونی و در گیر شدن هر چه بیشتر در معادلات منطقه ای (عمدتا خاورمیانه) بوده است. تقویت رویکرد نگاه به شرق در سیاست خارجی ترکیه، موجب ایجاد ثبات نسبی در روابط و سیاست خارجی این کشور با کشور های پیرامونی آن به ویژه جمهوری اسلامی ایران به عنوان قدرتی مهم و کلیدی در منطقه و در همسایگی این کشور شده است.از این رو در این پژوهش سعی بر آن است تا تأثیرات تحولات اخیر در ترکیه بر روابط منطقه ای این کشور با جمهوری اسلامی ایران به تفصیل مورد بررسی قرار گیرد.